Hazırlayan: Gülnihal Doğan
Uzun kaşıkların sırrı ve sevgi dolu dervişler
Alçak gönüllü, herkese sevgiyle davranan dervişlerin elbiseleri gibi uzun saplı kaşıkları olurmuş. Bir gün dervişin birine, hem uzun kaşıkların sırrını hem de gerçek sevgi ile sözde sevginin ne anlama geldiğini sorarlar.
Size farkı göstereyim, diyen derviş, bir yemek hazırlatmış ve önce sevgiyi sadece dillerinde kullananları davet etmiş. İnsanlar sofrada yerlerini alınca, tabaklar içinde sıcak çorbalarla birlikte derviş kaşıkları denilen bir metre boyundaki kaşıklar gelmiş.
Fakat dervişin bir ricası varmış misafirlerden:
– Bu kaşıkların ucundan tutup öyle yiyeceksiniz.
Peki, deyip çorbalarını içmeyi denemişler. Fakat kaşıklar uzun olduğundan çorbayı döküp saçmaktan ağızlarına bir damla bile götürememişler. En sonunda bakmışlar olacak gibi değil aç kalkmışlar sofradan.
Sonra derviş, bu defa sevgiyi gerçekten bilenleri davet etmiş yemeğe. Yüzleri aydınlık, gözleri sevgi ile gülümseyen bu insanlar da sofraya oturmuş. Onlara da aynı şartı dile getirmiş derviş.
Ve her biri uzun kaşığını çorbaya daldırmış sonra karşısındaki kardeşine uzatarak birbirlerine çorbalarını içirmişler. Böylece her biri diğer arkadaşını doyurmuş, sofradan doyarak ve şükrederek kalkmışlar.
Derviş uzun kaşıkların sırrını bu hikâye ile öğrettikten sonra soruyu soranlara döner ve
– İşte dostlar der, “Kim ki hayat sofrasında yalnız kendini görür ve doymayı düşünürse o aslında aç kalacaktır. Ve kim kardeşini düşünür de doyurursa o da kardeşi tarafından doyurulacaktır.”
Bu hikâyede de anlaşıldığı gibi yardımlaşmak, paylaşmak bize bir şeyleri kaybettirmez aksine kazandırır. Bazen karşımızdaki insanları kendimizden çok düşünerek, bazen onlarla sahip olduklarımızı paylaşarak, kimi zaman onların ihtiyaçlarına hiçbir koşul sunmadan koşarak yardımlaşmanın kapısını açarız. Bu kapı açık kaldığı sürece de aramızdaki sevgi ve kardeşlik büyür, kötülük hiçbir şekilde yanımıza yaklaşamaz. Yardım etmeyi öğrenen bir birey, başkasına yardım ederken aslında kendine de yardım etmiş olur.
Bir söz
Hayatın bize verdiği en güzel armağanlardan biri de insanın başkalarına yardım ederken kendisine yardım etmiş olmasıdır. John Webster
Bir dua
“Allah’ım! Beni, iyilik yaptığında sevinen, kötülük yaptığında ise hemen hatasını anlayıp tövbe eden kullarından eyle!”
Bir ayet
Ey iman edenler, eğer siz Allah’a (Allah adına İslam’a ve Müslümanlara) yardım ederseniz, O da size yardım eder ve sizin ayaklarınızı sağlamlaştırır. (Muhammed Suresi, 7. Ayet)
Bir hadis
“Bir mümin, ihtiyaç sahibi birini doyurursa, Allah da o kimseyi cennet meyveleriyle doyuracaktır. Yine bir mümin, susuz kalan bir mümine bir şeyler içirip susuzluğunu giderirse, Allah kıyamette ona çok lezzetli bir içecekten içirecektir. Yine bir mümin, elbiseye ihtiyacı olan bir mümini giydirirse, Allah da ona cennetin elbiselerinden giydirecektir. (Tirmizî, Kıyâme, 18)
