Hasan Çağlayan
Günler geçiyor; ama sen onları yaldızlıyorsun. Her çiçek kendi rengiyle yarınlara yürüyor. Bir de sen onlara renkler katıyorsun. Ne iyi ediyorsun! Kendin de bezeniyorsun renklere. En çok da ışığı giyiniyorsun. Bak işte göğe açılan ellerin, çiçeklere tebessüm eden yüzün hep ışık.
Bu günler, bu coşkuyla kabından taşan güzelim günler bir armağan sana; görüyor musun? Biliyor musun, dokunduğun her bir yürek bir dünya? Yarın, onlar da dokunacak başkalarına. Onlar da renklerle, ışıklarla boyanacaklar yarınlarda. Bir tatlı yarıştır bu; hiç kimse ışığından bir şey kaybetmez bir ışık tutuşturmakla.
