Hasan Çağlayan
Ne düşünüyorsun öyle karşımda durup? Şirin bularak öpmek mi? Fakir diyerek, ekmek mi? Yoksa hüzün mü, merhamet mi, sevmek mi?
Biliyorum, bir tarihi taşıyorum tenimde. Biliyorsun, her vakit bir ışık var gözlerimde. Öyle bana bakıp bakıp şaşırma sakın; biraz merak biraz çekimserlik var işte.
Kilimanjaro karlı başım. Serengeti, Masai Mara bahçem, bağım, yoldaşım. Büyük Nil, Dev Kongo dolaşır damarlarımda. Afrika’yım ben; Tanganika sırdaşım.
Ne diyorsun, öyle güneş gibi karşımda durup. Ne olur, biraz düşün, bir çift sözden sonra susup. Geldin ya durduğum yere. Verdin ya özden bir selam üzerime. Çekinme, gel; bizdensin artık sen de.
Çikolata mı diyorsun bana; de, kabul. Siyah inci mi diyorsun; de, herkes kul. Elmaslar, zümrütler saklı kalbimde; hadi bul. Afrika’yım ben. Esmerliğim geceden değil, güneşten. Gülüşten, sevinçten ve içten… Koştuk şu hayatı; “geride kaldı ruhumuz, biraz dur.”
Ne görüyorsun öyle karşıdan bakıp? Bir nokta dünya mıyım, ilmek mi? Renk miyim, tablo muyum, gerçek mi? Yoksa, hüzün mü, merhamet mi, sevmek mi? Biliyorum, derindir bakışım benim.
Kamera: Nikon D90
Lens: Nikon 18-105mm
Diyafram: f/5.6
Perde hızı: 1/100
ISO: 200
Odak uzaklığı: 98mm
Fotoğraf sanatçısı: Durdu Ozan
