Durdu Ozan
Saîd b. Zeyd, hayattayken cennetle müjdelenen sahabelerdendi. 19-20 yaşlarında bir gençti. İslâmiyet’i kabul ettiğinde Peygamber Efendimizin yarı yaşındaydı; ama çoktan İslamiyet’e hazırdı. Çünkü doğup büyüdüğü aile, Hanîf dinine mensuptu. Babası Zeyd ve annesi, cahiliye adetlerinden hiç hazzetmiyor ve bunu her fırsatta dile getiriyorlardı. Hazreti İbrahim’in getirdiği bir Allah inancı vardı. Tertemiz bir din… Allah vardı ve birdi. Akıllı adamdı Zeyd; kendi kendine araştırarak tevhit dinini bulmuştu. Şam’a gitmiş, orada bir Yahudi âlimle karşılaşmış ve dinine hayran olmuştu. Âlim, “Bizim dinimize girersen sen de gazaba uğrarsın.” dedikten sonra “Yahudi ve Hristiyan olmayan ve yalnız Allah’a ibadet eden İbrahim’in dini Hanîfiyet’i bulursan ona tabi ol.” diye yol göstermişti. Aynı sözleri Hristiyan âlimden de işitince, “Şahit ol Allah’ım! Ben İbrahim’in getirdiği dine inanıyorum.” dedi. Hak dinin memleketinde zuhur edeceği ümidiyle Mekke’de yaşadı.
Peygamberimiz’le Zeyd’in güzel bir ilişkisi vardı; “bir”leri çoktu. Bir gün aynı yemeğe davet edildiler. Efendimiz, davette verilen yemeği tatmadı. Bunun üzerine Zeyd de yemedi ve şöyle dedi: “Putların adına kesilen hayvanların etinden yemem.
