Hasan Çağlayan
Bitmeyecek sandımdı, bitti. Geçmeyecek sandımdı, geçti. Karanlık, öyle nasıl da her şeye kopkoyu hükmetti. Dinlenmekse dinlendim. Öğrenmekse öğrendim. Yıldızlar doldurdum içime. Kimi zaman mehtabı dinledim. Yer yer yırtıcı bakışlar gördüm; korkunçtu, ürperdim. Direndim geceye işte; onu bir kez daha yendim. Mutluyum. Yeni bir gün başladı artık.
Yeni gün, merhaba. Sızlayan yanlarımla, üşüyen yanlarımla, ürperen yanlarımla çıktım sana. Sen ki ümidisin kararmışların. Yaşama sevincisin ümitli bakışların. Kışların, kargışların, alkışların, ah, o yalancı alkışlar var ya, yeni gün, celladıdır inanmışların. Neyse, bitti bu da yeniden, yeniden merhaba sana. Bilsen, ne güzel bir öğütsün anlayanlara.
Seher yeli esiyor bak mis gibi. Horozlar şen şakrak seslendi. Karanlık, tahtını fecre devretti. Ezanlar çın çın kapladı dört bir yanı. Çiçekler düğün bayram süslendi. Maviyle buluştu yeşiller. Uyandı köyler, kasabalar, şehirler. Açıldı çarşılar, pazarlar; çözüldü diller. Kuruldu sofralar, toylar, düğünler. Hayatın tadı geldi. Yeni gün, merhaba.
Yeni gün, merhaba sana. Bin şükür geceyle gündüzü döndürüp durana. Coşkuyla karşılıyorsam, ne olur beni anla. Nasıl da zordu beklemek, upuzun bir gecede, upuzun çileli bir ömür gibi akşamdan sabaha. Evet, hasrettik ışığına. Bir gülüş, bir cümbüş oldun susamışlara. Haydi, giyin türkülerini. Aç o hazineler saklı bahçelerini. Sevincin şafağıdır gülüşün. Özlemiştik seni, ne güzel, değil mi?
Kamera: Nikon Z50
Lens: Nikon 50-250mm
Diyafram: f5.6
Perde hızı: 1/3200
ISO: 640
Odak uzaklığı: 50mm
Fotoğraf sanatçısı: Durdu Ozan
