Dr. Deva
Soru: Belli mecburiyetler sebebiyle dokuz yıldır ailemden ve çocuklarımdan ayrıyım. Batı ülkelerinden birinde, tek başıma yaşıyorum. Kendimi çok kötü hissediyorum. Bana ne tavsiye edersiniz?” (Rumuz: Noksan)
Cevap:
Bencileyin bir yarısı “noksan” kardeşim! E-postanı okuduğumda içimde bir sızı, gözümde hafif bir buğu belirdi. Sorunu okurken, o soruyu sanki kendi kendime soruyormuşum gibi hissettim. Öyle de olabilirdi zaten; değişen pek bir şey olmazdı.
Hayatın bazı dönemlerinde, insan kendini tarif etmekte zorlandığı bir eksiklik hissiyle baş başa bulur. Dışarıdan bakıldığında her şey yolunda gibi görünür; ama içeride, kimsenin göremediği bir boşluk vardır. O boşluk, bazen hasretin, bazen yalnızlığın, bazen de tam da senin gibi uzaklıkların şekil verdiği bir çukurdur. İkimizin de yaşadığı bu duyguya Cemal Safi’den ödünç bir ad verelim istersen: “Bir yanım noksan.”
