Nihal Polat
İnsan büyüyünce ne yapıyor biliyor musun arkadaşım? Dönüp dönüp çocukluğuna bakıyor. Oradaki anılarını tozlanmış bir çerçeveyi siler gibi parlatıyor. Çünkü yaşadığı güzellikleri asla unutmak istemiyor. Şimdiden söyleyeyim: Hatırlayacağın en sıcak anıların hep ailenle olacak. Meraklı bir kuş gibi uzaklara uçmak istediğinde bir gün evini özlediğini fark edeceksin. Gezdiğin onca yerden sonra sana en iyi gelenin ailenin sevgisi olduğunu anlayacaksın. Kaç yaşına gelirsen gel, o sevgiye hep ihtiyacın olacak. Büyüyünce kendi aileni kurduğunda elinde görülmez bir bavulla gireceksin yeni yuvana. Bavulunda geçmişin, yaşadıkların, öğrendiklerin yer alacak. Hepsi de ailenin izlerini taşıyacak. O görünmez bavul şimdilerde doluyor. Bu yüzden ailenin her bir ferdini, kucağındaki kediyi, fırında pişen keki, duvarda duran çerçeveyi, masadaki vazoyu ve elbette kendini de sevmeyi sakın ihmal etme, olur mu?
Filozof Dergisi Haziran sayısında seni bekliyor!
